Gece Saat İki

Mükemmellik için pratik, emek ve odaklanma gerekli. Bu bir sorun mu? Tutku ve sevgin varsa konuya karşı, zaten oluyor. Aslında herkesin sevdiği işleri yapabilmesi sistemin bize armağan ettiği bir şey olarak yorumluyorum.

Abi ben orta sınıf bir ailenin çocuğuyum. Hayattaki motivasyonum yükselmek. Peki yükselmek ne bunun üstüne de yoğunlaşmak gerekiyor. Bazısına göre yükselmek para ile oluyor bazısı diyor ki fikrin olmadığı zaman paranın ne anlamı var bazısının kurduğu ilişkiler onu yükseltiyor. Önemli olan neyde yükselmek istediğini bulmak. Bunu deneyerek mi bulursun? Belki de.

Yaşamak hissetmek önemli be. Bunu hep yapamadığımı düşünmüşündür. Kontrol etme ve sahip olma isteğimden ya da başka bir şeyden, ne bileyim? Bilmiyorum, bilmiyorum... Bilmiyor muyum kendimden mi saklıyorum ya da kendimi mi saklıyorum? Kendimi saklıyorum sanırım. Şu an bu satırları yazarken saklamıyorum aslında bir paylaşım var ortada. Kendimi saklıyorum evet. Kendimi saklıyorum ve ne istediğimden çok ne hissetmem gerektiği daha önemli gibi geliyor. Öyle olunca hislerim bana isyan ediyor. Kar yağdığında kullanılmayan yolların buz tutması gibi hislerim de buz tutuyor. Kayıyorsun işin sonunda. Ama kaymak da yolun parçası, farkındayım bunun. Tanrı inancım var benim, rastgelelikteki matematiği fark ettiğimde hem kendime güvenim de artıyor. Onun oluşturduğu yolda ilerlerken yaptığım kazaların da yola dahil olduğunun farkındayım. 

Günün başında, resmi olarak, şununla blogumu kapatacağım ve uyuyacağım artık: böyle de direkt ana fikri vermeye çalışıyorum gibi oldu, samimiyetsiz. O zaman hemen şimdi gülümsemek yardım etmek güzel bir şey. Ama nazik değil samimi bir biçimde. Samimiyetle sevgiyi seviyorum.